Zablokowane Home Sweet Home

[drenn]

Witajcie moi drodzy. Chciałbym przybliżyć wszystkim miłośnikom horroru, pewną mało znaną tajską produkcję, wydaną w październiku roku 2017.

 Na wstępie warto zaznaczyć, że  oprócz standardowej wersji, posiada też wersję przeznaczoną dla gogli wirtualnej rzeczywistości.
Gra posiada elementy "jump scare", jest to jednak typowy horror psychologiczny, polegający na unikaniu konkretnego prześladowcy i rozwiązywaniu zagadek logicznych, by móc przejść dalej. Najczęściej będziemy zmuszeni mierzyć się z duchem kobiety, prawdopodobnie uczennicy, która nieustannie będzie starać się podziurawić nas za pomocą noża.

OTOCZENIE
O Świecie gry wiemy niewiele, wygląda jakby postać, którą sterujemy śniła, lub została przeniesiona do innego wymiaru, który znajduje się w szkole. Równie niewiele wiemy o samej fabule. Co prawda z czasem pojawiają się wskazówki dotyczące wydarzeń, w których bierzemy udział, jednak dość często zostawiają one więcej pytań niż odpowiedzi, a nierzadko musimy zebrać kilka elementów układanki i połączyć je w całość, by w końcu zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi.
Na samym wstępie widać, że przyjdzie nam kierować mężczyzną, który od pewnego czasu miewa koszmary i to bardzo realne. Utwierdzamy się w tym przekonaniu po kolejnych strasznych sekwencjach, po których jakby nigdy nic lądujemy w naszym mieszkaniu. Jednak z biegiem czasu okazuje się, że wraz z żoną mężczyzny, padliśmy ofiarą klątwy i nasze sny stają się koszmarem na jawie. Nawet gdy znajdujemy się w  teoretycznie bezpiecznym mieszkaniu, da się nadal odczuć gęstą atmosferę grozy i wciąż czujemy obawę, czy aby za chwilę coś na nas nie wyskoczy z czystą rządzą mordu.

AI JEST DZIWNE
Kwestią dość mocno rzucającą się w oczy jest sztuczna inteligencja, która czasem mocno zawodzi.
Twórcy mocno starali się, by gra była realistyczna. W niektórych przypadkach się udało, lecz w innych już niekoniecznie. Można tu wręcz zauważyć pewne skrajności. Dla przykładu: nasz prześladowca zdaje się być głuchy na odgłosy kroków, które wydajemy gdy znajdujemy się dosłownie za jego plecami, na szczęście zaradzono temu problemowi w prosty sposób, a mianowicie upiór ma w zwyczaju od czasu do czasu odwracać się, by sprawdzić czy się za nim nie ukrywamy.
Z drugiej strony, włączenie radia lub otwarcie automatycznych drzwi, nawet na drugim końcu długiego korytarza, sprawia, że potwór natychmiast udaje się w tym kierunku.
Kolejną dużą luką w sztucznej inteligencji jest ślepota przeciwnika. Wynika to z wielu bezsensownych sytuacji, a za przykład może posłużyć chowanie się za ławką szkolną lub pustym regałem na książki, przez które powinno się nas widzieć nawet w ciemnościach, a jednak upiór jest jest w stanie nas wykryć. Co lepsze możemy zza chociażby takiej ławki świecić mu latarką po oczach a on w żaden sposób na to nie zareaguje.
O wiele lepiej wygląda już kwestia pościgu. Gdy duch nas w końcu zauważy zaczyna za nami podążać, lecz o ile po aktualizacjach, jesteśmy w stanie mu uciec bez konieczności chowania się, tak na początku gracze mieli ciężki żywot, ponieważ duch jakby widział przez ściany i zawsze wiedział gdzie się znajdujemy, co wymuszało chowanie się w specjalnie do tego przeznaczone miejsca (słynne szafki szkolne). Całe szczęście teraz jesteśmy w stanie uciec przy pomocy skradania oraz chowania się za przeszkodami.
Niestety nie wszystko zostało naprawione, a najgorzej wypadają właśnie sceny pościgu. Najlepszy będzie tutaj przykład:
Znajdujemy się na korytarzu, który po jednym pokoju na każdym końcu; z jednego z nich wychyla się upiór i zaczyna nas gonić; nie mamy innej drogi ucieczki więc wchodzimy do pokoju na drugim końcu, który okazuje się być małym składzikiem o rozmiarze 3x3; Jedyne miejsce gdzie możemy się ukryć to szafka (jedna jedyna szafka, w której zmieści się człowiek); Chowamy się, po czym demon wchodzi do składziku i uwaga... nie wie gdzie się podzialiśmy!

GĘSTA ATMOSFERA
Na szczęście tym co pociesza nas w tej grze jest atmosfera i wszechobecne uczucie zaszczucia. Dobrze pomaga w tym oprawa muzyczna, lub też jej brak. Podczas przebywania w pobliżu przeciwnika da się słyszeć powolne bicie gongu lub dzwonu, które przyspiesza gdy demon nas zauważy i zaczyna pościg. Muzyka, która słyszmy w przerywnikach fabularnych jest powolna i przerażająca. Jednak najgorsza jest cisza, wtedy słyszymy tylko własne kroki oraz oddech, a to potęguje uczucie zagrożenia i sprawia, że myślimy "zaraz coś się stanie!" 

 

GRAFIKA
Grafika w grze nie jest najwyższych lotów, jednak jest wystarczająco dobra, by nas nie odpychać. Nie znajdziemy widocznych pikseli, niewidzialnych ścian i innych przeszkód, na których możemy się zablokować. Teren bardzo dobrze oddaje też atmosferę grozy. Klasy w których miga tylko jedna lampa, korytarze, na których widnieją znaki wyrysowane z krwi, czy porozkładane poniekąd świeczki. To sprawia, że wizualnie gra prezentuje się nadzwyczaj dobrze.

      PODSUMOWANIE

Plusy:

+ Gęsta i nastrojowa atmosfera.
+ Rozgrywka wymagająca myślenia, a nie przebiegnięcia poziomu "na pałę".
+ Gra nieustannie podtrzymuje w nas napięcie.
+ Oprawa dźwiękowa.

Minusy:

- Słabo rozwinięta sztuczna inteligencja.
- Grę da się przejść w kilka godzin.

Edytowane 27 Lutego 2019 przez drenn

[SzusteR]

Recenzja jak najbardziej na plus +

Dobrze opisane oraz zachęciła mnie do tego, aby w nią zagrać

Wracam do PL to odrazu ją przetestuję xD 

[ShadoOw]

Recenzja na plusik!  Oby tak dalej prosiaczku! ?

[Sysia ;*]

Recenzja mocno zachęca do gry.  jednak bedac sama w domu nie odwazylabym sie grac w cos takiego  

 

p.s. "gongu" a nie "gągu"